ศิษย์เก่าที่รักยิ่งของครูทุกคน (ราชาวดีช่อที่ 6 : อุบลราชธานี-สุรินทร์)

ในปีการศึกษา 2547 หลักสูตรสาธารณสุขศาสตร์ คณะวิทยาการสุขภาพและการกีฬา มหาวิทยาลัยทักษิณ ได้มีโอกาสต้อนรับนิสิตทุนจากจังหวัดสุรินทร์และอุบลราชธานีร่วม 30 คน ลูกๆ แต่ละคนล้วนเปี่ยมด้วยแววตาแห่งความหวัง พลังแห่งความมุ่งมั่น และหัวใจที่พร้อมจะเรียนรู้และมอบให้แก่ผู้อื่นเสมอ ลูกเป็นผู้บุกเบิกกิจกรรมหลายอย่างที่หลอมรวมวัฒนธรรมอีสานเข้าไว้ในวิถีชีวิตของคณะเรา ไม่ว่าจะเป็นพิธีไหว้ครู ประชุมเชียร์ หรือกิจกรรมรับน้อง ที่วันนี้ยังคงดำรงอยู่และเติบโตในใจของรุ่นน้องอย่างไม่จางหาย

เมื่อข่าวสถานการณ์ชายแดนไทย–กัมพูชายังคงตึงเครียด ครู บุคลลากรและเพื่อนพี่น้องศิษย์เก่าเฝ้าติดตามด้วยหัวใจที่เป็นห่วง ภารกิจที่ลูกศิษย์ของเรากำลังเผชิญ—การดูแลผู้อพยพ ผู้บาดเจ็บ การทำงานท่ามกลางทรัพยากรที่จำกัด—ล้วนเป็นงานที่หนักยิ่งนัก เป็นภาระทางกายและใจที่ไม่ใช่ทุกคนจะเข้าใจได้

แต่ครูเชื่อว่า...

ลูกศิษย์ของครูมีหัวใจที่ยิ่งใหญ่พอจะรับมือกับทุกสิ่งได้ เพราะทุกคนเติบโตมาด้วยจิตสำนึกแห่งการรับใช้สังคม และด้วยแรงศรัทธาในความเป็นมนุษย์ “ขอให้ถือประโยชน์ของเพื่อนมนุษย์เป็นกิจที่หนึ่ง” —คำสอนของ พระราชบิดา สมเด็จพระมหิตลาธิเบศร อดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก พระดำรัสนี้ เป็นหลักแห่งชีวิตของผู้ที่เลือกเดินบนเส้นทางของสุขภาพและการแพทย์ ลูกศิษย์ของครูทุกคนคือผู้ที่ได้นำพระดำรัสนี้มาใช้จริง—ด้วยหัวใจที่พร้อมให้เสมอ

ศิษย์รัก…

พวกเราชาวคณะวิทยาการสุขภาพและการกีฬา ขอส่งแรงใจและความห่วงใยไปยังพวกเราที่ปฏิบัติหน้าที่ในพื้นที่สู้รบทุกคนอย่างไม่ขาดสาย หากมีสิ่งใดที่ครู เพื่อน หรือพี่น้องศิษย์เก่าจะร่วมแบ่งเบาความเหน็ดเหนื่อยหรือช่วยเหลือไม่ว่าจะทางใด ขอให้แจ้งมาได้ทุกเมื่อ—เราอยู่เคียงข้างกันเสมอ และพร้อมหนุนให้ลูกๆ ของครูทุกคนยังคงมีพลัง และใจที่กล้าแกร่ง

ขออานุภาพแห่งคุณพระศรีรัตนตรัย พระสยามเทวาธิราช และบารมีแห่งองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้โปรดปกป้องศิษย์รักของครูทุกคน ให้ปลอดภัย มีพลังใจไม่สิ้นสุด และสามารถปฏิบัติภารกิจด้วยความสำเร็จ เพื่อเป็นแสงสว่างและกำลังใจให้แก่ผู้บาดเจ็บ ผู้ป่วย และผู้อพยพ ไม่ว่าจะเป็นชนชาติใด

ด้วยรักและห่วงใยอย่างสุดหัวใจ

วัลลภา เชยบัวแก้ว (คณบดี)

ชาวคณะวิทยาการสุขภาพและการกีฬา และศิษย์เก่า